Neredeyse her gün haber bültenlerinde, sosyal medyada farklı yaş gruplarından birçok çocuğun ve ailenin yaşadığı korku dolu deneyimleri duyar olduk. Bu durum hepimizi endişelendirdiği ve alarma geçirdiği gibi, çocuklarımızı bilinçlendirme konusunda neler yapabiliriz sorusunu da gündeme getirmektedir. Peki bizler aileler olarak çocuklarımızı korumak ve bilinçlendirmek konusunda neler yapabiliriz?
Vücudun kişiye özel olan bölgeleri, bu bölgelerin gizlenmesi gerektiği çocuğa iki yaşından itibaren yavaş yavaş anlatılabilir. Bu alanın başkalarından gizlenmesi ve anne-baba ve doktorlar dışında bu bölgeye kimsenin dokunmaması gerektiği çocuğa öğretilmelidir. Cinsel organlar çocuk sorduğunda anne-baba üzerinden değil, çocuğun kendi cinsel organları ya da kitaplar üzerinden öğretilmelidir.
Çocuklar dört yaşından itibaren vücutlarının belli bölgelerine dokunulmasından rahatsızlık duymaya başlamalıdır. Özellikle genital bölgelere dokunulması çocukta ani tepkiye neden olmalıdır. Bu bilincin kazandırılması için dört yaşından itibaren çocukların genital bölgelerine temas azaltılmalıdır. Eş, dost ve akrabalar tarafından çocuk, cinsel organlarına dokunularak, öperek, vurarak sevilmemelidir.
Peki nelerdir özel bölgeler: Dudak, meme ve genital bölge (popo dahil). Meme ve genitali gerektiğinde sadece anne-baba ve anneyle baba izin verdiği takdirde doktorun görebileceği/dokunabileceği anlatılmalıdır. Dudaklarından da kimse öpemez.
İstismara uğrayan çocukta fiziksel ve duygusal belirtiler nelerdir?
• Genital bölge veya ağız çevresinde ağrı, renk değişimi, kanama
• Tuvalet yaparken birden çok kez rastlanan ağrı
• Tuvalet eğitimi ile alakasız alta kaçırma
• Karın ağrısı
• Geceleri uyku sorunları, kabuslar
• Öfke patlamaları
• Bazı değişik korkular
• Bazen el yıkama temizlik takıntısı gibi durumlar
• Kendine zarar verme davranışları
• Evden ya da okuldan kaçma
• Yaşının ötesinde cinsel hareketler ve bilgiler sergileme
Eğer siz de çocuğunuzla ilgili bir istismardan şüpheleniyorsanız
Çocuğunuzla sakin ve güvenli bir ortamda, onu korkutmadan konuşun. Sakince, son günlerde hoşuna gitmeyen şekilde dokunan veya hoşuna gitmeyen şeyler yapmaya zorlayan birileri olup olmadığını sorun. Konuşmayı sakinliğinizi koruyarak yapamayacağınızı düşünüyorsanız bir ruh sağlığı profesyonelinden (psikolog veya psikiyatrist) yardım alabilirsiniz.
Çocuğun ilk açıklamasına verilen tepki çok önemlidir. Çocuğunuza inanın. Kendisine, olanların onun suçu olmadığı anlatın. Unutulmaması önemli olan nokta şudur: Susmak veya susturmak yaraları derinleştirirken konuşmak iyileştiricidir. Olanların onun suçu olmadığı ve ailesinin onu sevmeye devam ettiğinin çocuğa açıkça söylenmesi iyileşme süreci için son derece önemlidir.
